چرا مجلس ما بيمار است؟
محمدحسي
ن جعفريان*
چندي پيش مجلس شوراي اسلامي به طرح حقوق مادام‌العمر براي گروهي از مديران سياسي مملكت راي داد كه خود نمايندگان را نيز شامل مي‌شد. خبر اين مصوبه مردم را شوكه كرد.
در اوضاعي كه هر روز جمعي از كارگران و بازنشستگان و … از عدم پرداخت چندين ماهه حقوق قوت لايموتشان شكوه داشته و گاه و بيگاه جلوي چشم نمايندگانشان و مقابل مجلس هم اجتماع مي‌كردند، معلوم نيست چه گروهي از خادمين ملت و با چه انگيزه‌اي، چنين طرحي را مطرح كردند. بماند كه رسانه‌ها و بسياري از چهره‌هاي دلسوز و حتي جمعي از نمايندگان خدوم چنان به اين طرح تاختند كه پيش از رد آن در شوراي نگهبان، خود مجلسي‌ها نيز با دوفوريت آن را پس گرفته و ملغي كردند اما در همان زمان اين نگراني براي جمعي به‌وجود آمد كه در مجلس چه مي‌گذرد؟ و چرا چنين طرحي به ذهن عده‌اي در آنجا و سپس صحن عمومي راه مي‌يابد و بعد از غضب مردم لغو مي‌شود؟
خبرگزاري دانشجو، هفته قبل به نقل از احمد توكلي، نماينده مردم تهران اين جملات را كه او درباره مسئله وقف دانشگاه آزاد گفته بود، منتشر كرد: «اين طرح با كشمكش‌هاي زياد تصويب شد و پس از مدتي دوباره اصلاح شد. به اين دليل است كه مي‌گويم مجلس ما بيمار است.» بله! او گفته بود «مجلس ما بيمار است» و دليل آن را نيز، چنان‌كه آمد، ذكر كرده بود.
اين رفتار در يكي، دو سال اخير بارها در مجلس رخ داده و هر بار بيشتر راي‌دهندگان را حساس كرده است. در ماجراي استيضاح وزير اقتصاد نيز مردم از برخورد نمايندگانشان متحير شدند. مجلس با توپ پر و كلي رجزخواني وزير را به صحن علني كشاند. بعد وزير و عده‌اي از مخالفان و موافقان سخن گفتند. رئيس‌جمهور نيز چند كلمه‌اي با آقاي لاريجاني و سپس به‌طور رسمي با نمايندگان حرف زد و ناگهان ورق برگشت. همه به يك عذرخواهي زباني اكتفا كردند و كل ماجرا ختم به خير شد.
اگرچه توكلي بيشتر سر اين زخم را نگشوده اما با نظري به تحولات اخير مي‌توان بر ادعاي او صحه گذاشت. هرچند طيف غالب نمايندگان ولايتمدار و دلسوز در مجلس موجود، نگذاشت تا اين بيماري عود كند و تلفاتي بدهد اما چنانچه عناصر بيمار به مجلس آينده راه يابند، بعيد نيست ما در آينده به طور علني و دردسرآفريني با چنين قواي بيماري روبه‌رو شويم.
اين‌همه وظيفه ما را براي فرستادن نمايندگاني سالم به مجلس آتي كه دغدغه انقلاب و مردم را داشته باشند، بيشتر مي‌كند، نه چهره‌هايي نورسيده و بي‌ريشه كه با اتكا به پول و ارتباطات درون گروهي بالا مي‌آيند و جز اربابانشان كسي را نمي‌شناسند!
* تهران‌امروز
