آقای حداد! بعضی‌ها در خارج می‌خواهند یا برخی‌ها در داخل نمی‌خواهند؟!
«می‌خواهند قبل از انتخابات، قیمت سکه و دلار پایین بیاید. بعید نیست مقداری ارز را آزاد کنند تا مردم به یک سمت و سو بروند.»
این جملات را آقای غلامعلی حداد عادل گفته و آرزو کرده «در انتخابات ۱۴۰۰ دولتی از جنس مجلس داشته باشیم. در حالی که نظام سلطه این را نمی‌خواهد».
هر چند در نگاه اول به نظر می رسد انگشت اتهام رییس مجلس هفتم به جانب دولت و شخص حسن روحانی رییس جمهوری است اما جملات بعدی روشن می‌کند منظور او دولت آمریکا و کشورهای اروپایی است. یعنی اگر آمریکای جو بایدن به برجام بازگشت و منابع ارزی ایران در کره جنوبی و عراق و جاهای دیگر آزاد شد و با تزریق دلار به بازار و کاهش تقاضا قیمت دلار به صورت طبیعی پایین آمد نقشۀ آمریکایی‌ها بوده تا دولتی مثل مجلس در ۱۴۰۰ روی کار نیاید.
به این بهانه می‌توان این نکات یا سؤالات یا ابهامات را مطرح کرد:
۱٫ آیا حاصل نظارت استصوابی و حذف رقبا و باقی ماندن دو روحانی و دو نامزد فرعی در مرحلۀ نهایی و انتخاب یکی از آن دو روحانی باب میل «نظام سلطه» بوده و اگر دولتی با ۲۰ درصد پشتوانۀ اجتماعی بر سر کار بیاید باب میل «نظام سلطه» نیست؟ با این حساب، «نظام سلطه» مردم ایران را با خود هم سو دارد!
۲٫ همان گونه که ایشان می‌گویند می‌خواهند قبل از انتخابات قیمت دلار و سکه را پایین بیاورند برخی هم می‌گویند که بعضی «نمی‌خواهند قبل از انتخابات قیمت دلار و سکه پایین بیاید» تا روحانی نتواند دولت را با دلار ۱۵ هزار تومانی تحویل دهد. هر چند که اقدام سپاه در توقیف نفتکش کره‌ای و واداشتن سئول به بازپس دادن ۷ میلیارد دلار پول بلوکه شدۀ ایران، این اتهام را از این نهاد دور و با دولت همکاری و برای آزادسازی پول ما تلاش می‌کند ولی دیگران و امثال آقای حداد در معرض این پرسش هستند که آیا مسکوت گذاشتن اف.ای.تی.اف و مخالفت با مذاکره ولو با بایدن، اهداف انتخاباتی ندارد؟
یعنی فقط آن ۸۰۰ هزار نفری که در تهران به ایشان رأی دادند و در مجلس ششم آخر و در مجلس هفتم در غیاب رقبا اول شدند فریب نظام سلطه را نخوردند و بقیه بازیچۀ نظام سلطه‌اند؟ به قول عادل فردوسی پور که پسر باجناق شان او را رانده، چه می کنه این نظام سلطه؟!
۳٫ یادآوری این خاطره هم خالی از لطف نیست که در نوروز ۱۳۸۴ همین آقای حداد عادل در جایگاه رییس مجلس هفتم از طرح تثبیت قیمت‌ها و ثابت نگاه داشتن قیمت بنزین به عنوان «عیدی مجلس به مردم» یاد کرد. مصوبه‌ای که هدف آن جلوگیری از افزایش پلکانی و تدریجی قیمت بنزین در سال چهارم دولت دوم خاتمی (با بهترین عملکرد اقتصادی در تمام دولت های پس از انقلاب) بود. آن سخنان دوماه قبل از انتخابات ۸۴ انتخاباتی نبود اما اگر قیمت دلار به سبب خروج ترامپ از کاخ سفید و آزاد شدن منابع ارزی پایین بیاید، انتخاباتی است؟
۴٫ شگفت‌آور است که چهرۀ محوری اصول‌گرایان به جای این که دغدغۀ نرخ مشارکت و بهبود اوضاع اقتصادی و معیشتی و تقویت پول ملی را داشته باشد نگران است که یک وقت خدای ناکرده دلار پایین نیاید تا امید احیا شود و اصلاح طلب یا اعتدال گرایی که از سد شورای نگهبان گذشته در صورت مشارکت مردم انتخاب شود. حال آن که قاعدتا باید این دغدغه را داشته باشد که با ادامۀ روند کنونی و احساس بی اختیاری رییس جمهوری و نگاه به او به مثابه رییس اداره تدارکات، مشارکت پایین باشد.
ظاهرا دغدغۀ اصلی این است که دولتی از جنس مجلس روی کار بیاید. حالا اگر اکثر مردم هم شرکت نکردند اشکالی ندارد.
۵٫ این که قیمت دلار پایین بیاید و مردم نفسی بکشند و یک طبقۀ نوظهور نوکیسه بیش از این فربه نشود، مگر بد است که شما به حساب اهداف انتخاباتی در داخل و خارج می گذارید؟
قرار بود به سیاست نگاه اخلاقی داشته باشیم نه این قدر معطوف به قدرت. بگذارید دلار پایین بیاید تا بتوان اتومبیل تازه‌ای خرید، سفری رفت، دارو فراوان شود و «کار» کمی معنی پیدا کند. با دلار گران فقط «سرمایه»، کار می کند. مهم این است که قدرت خرید بالا رود. باقی فرع است. مگر قول «ژاپن اسلامی» نداده بودید؟ حالا نگران تأثیر کاهش قیمت دلار بر تشکیل نشدن دولت باب میل‌تان هستید؟
از نگاهی دیگر و فراتر، اصلا چرا باید خارجی ها دنبال تغییر سیاست ایران باشند وقتی سیاست را نه دولت و مجلس که شورای نگهبان و مجمع تشخیص تعیین می کنند؟ کما این که لوایح پالرمو و اف ای تی اف را دولت تصویب کرد و مجلس دهم مُهر تأیید زد و شورای نگهبان رد کرد و شما و دوستان شما در مجمع در کشو و مسکوت گذاشتند؟
منبع: عصر ایران | مهرداد خدیر
