دورنمای وحدت در اردوگاه اصولگرایان
وحدت اصولگرایان! این مسأله ـ که در بیانی دیگر از بعد رسانه ای، می توان از آن به عنوان یک موضوع برای تولید خبر و مانور رسانه‌اي یاد کرد ـ در ماه های اخیر و آینده، از مهم ترین مسائل جریان اصولگرایی بوده و خواهد بود.
وحدت اصولگرایان در آستانه انتخابات امر تازه ای نیست و اصولگرایان برای فتح مجلس هشتم نیز از تجربه جبهه متحد اصولگرایی برخوردارند؛ اما وحدت اصولگرایان در سال 90 بسیار متفاوت و پیچیده‌تر از وحدت اصولگرایان در سال 86 خواهد بود. در آن سال نه از جریان انحرافی خبری بود و نه از فتنه و موضع گیری های دارای شدت و ضعف از دیدگاه برخی اصولگرایان در رویارویی با آن. علاوه بر این، در آستانه انتخابات قبلی مجلس، دولت نهم که در نزد بسیاری از فعالان اصولگرا، «نماد» اصولگرایی بود، دولتی آرمانی برای تجدید خدمت به شمار می‌رفت و به نوعی اجماع پرزور!، برای حمایت از کاندیدای آینده انتخابات ریاست جمهوری هم در میان اصولگرایان غالب شده بود؛ در حالی که دولت دهم، نه تنها از نظر اکثریت اصولگرایان، دیگر آن دولت آرمانی نیست؛ بلکه به دلیل پایان یافتن دو دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد و حمایت او از اسفندیارش ـ که متهم اصلی انحراف پیش آمده در دولت آرمانی اصولگرایان است ـ وحدت نظری در نامزد آتي اصولگرایان در انتخابات یازدهم ریاست جمهوری هم در بین اصولگرایان وجود ندارد.
اگر همان گونه که اسدالله بادامچیان، قائم مقام حزب موتلفه اسلامی گفته است، اصولگرایی را دارای تنوع اضلاع بدانیم، حداقل چهار ضلع جریان اصولگرایی که چهار شخصیت مهم از جريان اصولگرایی اند، به عنوان کاندیدای مطرح برای انتخابات ریاست جمهوری یازدهم در سال 1392 مطرح بوده یا برنامه ریزی کرده و در این زمینه فعال شده اند؛ فعالیتی که در چند گام تا آغاز تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری برنامه ریزی شده و فتح کرسی های بیشتر در انتخابات مجلس نهم یکی از این گام هاست!
با این وصف، افق آینده وحدت اصولگرایان را نمی توان بدون توجه به برنامه ریزی "شخصيت‌هاي اضلاع" برای حضور در انتخابات یازدهم ریاست جمهوری تجسم کرد؛ اضلاعی که چگونگي حضور نمایندگان آنان در «کمیته وحدت اصولگرایان يا گروه 8+7» (لاريجاني و قاليباف) يا طرد خود آنان از اين كميته (رحيم مشايي) سرنوشتي ديگر براي فهرست نهايي اصولگرايي در انتخابات آتي رقم مي‌زند.
اگر تلاش هایی برای حذف لاریجانی از كمیته وحدت اصولگرایان صورت می گیرد یا حضور حجت الاسلام خاموشی، به عنوان نماینده دکتر محمدباقر قالیباف در جامعتین با حاشیه هایی همراه می شود یا موضوع اعتراض آقای محسن رضایی برای داشتن سهم در شورای وحدت مطرح می شود یا حتی شخصیت مورد نظر دولت، برای حضور در این کمیته تلاشی ندارد و به دنبال تغییرات مورد نظر در کابینه است، همه و همه را می توان به عنوان دورنمایی از وضعیت آرمانی این اضلاع در انتخابات ریاست جمهوری ارزیابی کرد.
در مجموع، به نظر می رسد دورنمای وحدت در اردوگاه اصولگرایان، وحدتی نمادین و ظاهری باشد تا وحدت به معنایی که از این واژه فهمیده می شود یا از آن کمیته انتظار می رود.
انتیران
