برجام و انتخاب مردم
حسین رمضانی خردمردی
روز یکشنبه، 27 دی ماه در حالی که مردم ایران مشتاق و امیدوار اخبار «رفع تحریم‌ها و اجرایی شدن برجام» در رسانه ها را رصد می کردند، خبر رد صلاحیت گسترده داوطلبان نمایندگی دهمین دوره مجلس شورای اسلامی، پهلو به پهلوی برجام، در تیترهای اصلی جا کرد و به تدریج به دغدغه جدی بسیاری از فعالان سیاسی تبدیل شد.
این دو موضوع که یکی در عرصه سیاست خارجی و دیپلماسی است و دیگری در عرصه سیاست داخلی و انتخابات ملی، شاید در نگاه اول، برای بسیاری از مردم، ارتباط معناداری نداشته باشد؛ اما فعالان و کارشناسان صاحب نظر سیاسی به خوبی به رابطه عمیق و تأثیر و تأثر این دو آگاهند.
اگر در دولت نهم نگاه به اهمیت گفتگو در نظام بین الملل دگرگون شد و متعاقب آن، ددر فضای رقابت و خصومت بین المللی، کشور در آستانه چالش های جدی بین المللی قرار گرفت و تحریم، تکثیر و تشدید می شد، مسبب آن صرفاً یک فرد و یک دولت نبود؛ بلکه اکثریت مردم در خرداد ماه 1384 در یک انتخاب «احساسی» یا «انتقامی» آغازگر آن بوده اند و اگر امروز برجام به انجام رسید و نظام جمهوری اسلامی، مستظهر به حمایت اکثریت ملت سرافرازانه در مجامع بین المللی حضور می یابد، نقطه آغاز آن را نیز همین مردم، در 24 خرداد 1392، با انتخاب «آگاهانه» خویش رقم زده اند. بدیهی است که شروع اجرای برجام، فرجام و سرانجام آن نیست؛ زیرا سرانجام برجام باز هم در انتخاب های ما تعیین خواهد شد. انتخابهایی که باعث مسئولیت گرفتن دولتمردانی می شود که در جهت و سرعت حرکت مؤثرند و سرنوشت سازترین این انتخابها، انتخابات مجلس دهم در هفتم اسفند است؛ انتخاباتی که تعداد مخالفان و موافقان برجام و سرداران دیپلماسی در آن از سوی مردم تعیین خواهد شد.
بنابراین، هر چند رد صلاحیت شمار زیادی از داوطلبان نمایندگی مجلس دهم، کار مردم را در انتخاب همراستا با انتخاب 92 مشکل می کند؛ اما وظیفه انتخاب آگاهانه را سنگین تر می سازد.
امید آن داریم که همه ما ایرانیان؛ اعم از دست اندرکاران انتخابات، داوطلبان نمایندگی و مردم دارای حق رأی، به گونه ای عمل کنیم که هفتم اسفند، خواست مقام معظم رهبری در مشارکت همه آنانی که انتخاب کردن حقشان است، تحقق یابد و مردم با یک انتخاب آگاهانه دیگر، حماسه ملی دیگری را برای ایران و ایرانیان رقم بزند.
* دبیرکل ائتلاف کاندیداهای مستقل سراسر کشور
