این طرح در تورم تأثیر منفی ندارد چون هم اکنون هم این هزینه ها پرداخت می شود،اما از طریق سازمان های مختلف؛در حقیقت این پول هم اکنون در جامعه وجود دارد اما به جای زن خانواده،از طریق سازمانهای مختلف دولتی هزینه می شود.در بخش قبلی مشروح مصاحبه خبرنگار عصر ایران را با حسین رمضانی خردمردی، دبیرکل ائتلاف کاندیداهای مستقل سراسر کشور با محوریت “اتحادیه کشورهای وارث تمدن ایرانی”مطالعه کردید. در زیر بخش دوم و پایانی این مصاحبه با موضوع طرح وزارت خانواده تقدیم می شود.
عصر ایران: آقای رمضانی خردمردی، ائتلاف کاندیداهای مستقل سراسر کشور، در حوزه مسائل و مشکلات داخلی کشور تنها یک طرح به نام وزارت خانواده مطرح کرده است. به عنوان دبیرکل این ائتلاف، فکر نمی کنید که می بایست برای مسائلی دیگر؛ مانند، خصوصی سازی، صنعت، تورم، اشتغال، رفاه اجتماعی، اعتیاد و … نیز برنامه ارائه می کردید؟
رمضانی خردمردی: بله! و اتفاقاً مانند بقیه گروه ها و احزاب و جبهه ها برنامه های مفصلی نیز تدوین شد؛ اما معتقدیم لیست کردن برنامه های متعدد و کلی مانند «کنترل تورم، ارتقای معیشت شهروندان ایرانی و … » عملاً یعنی وعده بدون پشتوانه و غیرقابل اجرای انتخاباتی به مردم. همه ما می دانیم که باید تورم را کنترل کرد؛ اما چگونه؟ اینجاست که به “طرح” می رسیم. باید به مردم طرح داد تا اجرایی شدن یا نشدن آن طی سالهای آینده مورد ارزیابی رأی دهندگان و عموم شهروندان قرار گیرد.
عصر ایران: با این وصف طرح وزارت خانواده شما معطوف به چه برنامه هایی است؟
رمضانی خردمردی: ما مسائل و مشکلات عمده کشور را که عموم مردم به شدت با آن دست به گریبانند، در چهار دسته تقسیم کرده ایم؛ تورم، بیکاری، مشکل ازدواج جوانان و اعتیاد؛ و به یک طرح جامع رسیده ایم به نام وزارت خانواده که از ظرفیت های خانواده با محوریت «زن خانواده» در حل این مشکلات استفاده می شود.
عصر ایران: طرح وزارت خانواده چیست؟ لطفاً برای خوانندگان ما به صورت خلاصه شرح دهید؟
رمضانی خردمردی: می دانیم که دولت هر ساله بودجه کلانی برای ساماندهی مسائل و معضلاتی مانند امور بانوان، افراد کم بضاعت، خانواده های بی سرپرست، بهداشت و تغذیه کودکان، اوقات فراغت نوجوانان و جوانان، امور فرهنگی، پیشگیری از اعتیاد و … هزینه می کند و البته در بسیاری از حوزه ها مشکلات همچنان پابرجاست. بنا بر طرح وزارت خانواده، به جای هزینه های پراکنده سازمانی ـ که معطوف به شناسایی افراد مشمول هر یک از هزینه هاست ـ خانواده ها دسته بندی و «زن خانواده» محور قرار می گیرد؛ یعنی همه هزینه هایی که به انحاء مختلف، در اختیار افراد مشمول قرار می گیرد یا برای آنان هزینه می شود، در اختیار «زن خانواده» و در اولویت اول، «زنان خانه دار» قرار داده می شود یا به واسطه آنان ساماندهی می شود.
ساده تر و خلاصه تر این که: در طرح وزارت خانواده، در قبال نقش ارزنده و سودمند زن در خانه (که بازنشستگی هم ندارند)، خانه داری به عنوان یک شغل رسمی تصویب شده و دولت موظف می شود با بیمه کردن زنان خانه دار و پرداخت حقوق ماهانه به آنان، فعالیت های مورد نظر خود نسبت به اعضای خانواده را از طریق مادران خانه دار ساماندهی و مدیریت کند.
عصر ایران: قطعاً زن خانواده، اعم از زنان خانه دار و شاغل، محور خوبی در برنامه ریزی های دولت برای دیگر اعضای خانواده است؛ اما آیا به فکر هزینه ها هم بوده اید؟ تورم و نقدینگی ناشی از این طرح را چگونه ارزیابی می کنید؟
رمضانی خردمردی: این طرح در تورم و نقدینگی تأثیر منفی نخواهد داشت؛ چون هم اکنون هم این هزینه ها پرداخت می شود؛ اما از طریق سازمان های مختلف؛ در حقیقت این پول و این نقدینگی، هم اکنون در جامعه وجود دارد؛ اما به جای زن خانواده، از طریق سازمانهای مختلف دولتی هزینه می شود.
عصر ایران: اما بیمه زنان خانه دار هزینه جدیدی است؟
رمضانی خردمردی: خیر! اتفاقاً به نکته ای اشاره کردید، که تأییدی بر لزوم تشکیل «وزارت خانواده» است. بنا بر جدیدترین آمار رسمی از مرکز آمار ایران، حدود 18 میلیون زن ایرانی متأهل اند که تقریباً 4 میلیون نفر آنان شاغل اند و تحت پوشش بیمه؛ با توجه به داوطلبانه بودن عضویت زنان خانه دار در وزارت خانواده، پیش بینی می کنیم که حدود 2 تا 3 میلیون زن خانه دار در سراسر کشور نیز به دلیل وضعیت مالی متوسط به بالا، داوطلب استخدام به عنوان زن خانه دار نشوند؛ در این صورت حداکثر 12 میلیون زن خانه دار مشمول بیمه وزارت خانواده خواهیم داشت. پس بیمه زنان خانه دار هزینه اضافی بر دولت نیست!
عصر ایران: چگونه بیمه 12 میلیون نفر را هزینه بردار نمی دانید؟
رمضانی خردمردی: هزینه بردار است؛ اما هزینه جدیدی نیست! این هزینه هم اکنون پرداخت می شود: بگذارید مستند به شما و خوانندگان پاسخ دهم: به گفته نایب رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی، که خبر آن روز دوم بهمن ماه سال جاری در رسانه ها انعکاس یافت، «10 میلیون نفر از جمعیت کشور فاقد هر گونه پوشش بیمه ای هستند؛ اما در مقابل 11 میلیون نفر از 2 الی 3 دفترچه بیمه خدمات می گیرند».
عصر ایران: شما حقوق ماهانه را هم مطرح کرده اید، آیا هزینه های پرداخت حقوق هم جدید نیست؟
رمضانی خردمردی: زنان ایرانی تاکنون بدون هیچ چشمداشتی کانون خانواده ها را برای استحکام بنیان جامعه گرم داشته اند. فرض را بر این می گذاریم که دولت هیچ بودجه جدیدی برای پرداخت حقوق اختصاص ندهد؛ ما سالانه 6 میلیارد دلار بابت جبران سوء تغذیه کودکان هزینه می کنیم؛ سالانه حدود 10 هزار میلیارد ریال صرف پیشگیری یا مبارزه با اعتیاد و مواد مخدر می کنیم؛ و میلیاردها ریال برای جبران افت تحصیلی دانش آموزان، افسردگی جوانان، حمایت از خانواده ها، زنان سرپرست خانوار، زن آزاری و کودک آزاری و … کافی است این هزینه ها با مدیریت همان سازمان هایی که اکنون متولی امرند، در اختیار زنان خانه دار قرار گیرد؛ مطمئناً دیگر 7 میلیون ایرانی زیر خط فقر مطلق نخواهند ماند و کشور بابت سوء تغذیه کمتر هزینه خواهد کرد.
عصر ایران: این طرح از کیست و چه سابقه ای دارد؟ چون به دلیل پرداخت حقوق به نظر می رسد طرح وزارت خانواده از «طرح 50 هزار تومان به هر ایرانی» آقای کروبی که در انتخابات ریاست جمهوری سال 84 مطرح کرده اند، الگوبرداری شده باشد!
رمضانی خردمردی: همانند طرح اتحادیه کشورهای وارث تمدن ایرانی، طرح وزارت خانواده نیز از ابتکارات اینجانب است که در سال 1383، به صورت اولیه تدوین کرده ام و خوشبختانه در همان سال، آن را در انتخابات میاندوره ای مجلس شورای اسلامی در حوزه انتخابی بابلسر و فریدونکنار به صورت مکتوب مطرح کرده و سپس، طرح را با نهادهای مرتبط دولتی نیز در میان گذاشته ام. اکنون نیز به عنوان یکی از محورهای ائتلاف کاندیداهای مستقل سراسر کشور، مورد استفاده کاندیداهای عضو ائتلاف است.
اما درباره مشابهت این طرح با طرح 50 هزار تومانی آقای کروبی، اگر تنها پرداخت حقوق را وجه تشابه این دو طرح بدانید، باید بگویم که این گونه نیست. انتقاداتی مانند افزایش نقدینگی، هدر رفتن سرمایه، کاهش انگیزه برای کار، ایجاد اختلاف در خانواده برای دریافت سرانه مبلغ (یا اینکه این مبلغ به حساب چه کسی وارد شود) وجود دارد.
مسئله مهمتر این است که دریافت این مبلغ بر چه مبنایی است و در قبال این پرداخت دولت، دریافت کننده چه کاری برای پیشرفت و توسعه کشور انجام می دهد؟ مثلاً آیا اگر این مبلغ به مردان معتاد پرداخت شود، به نفع استحکام خانواده و پیشرفت کشور است؟
قاطعانه می گویم؛ نه تنها نقاط ضعف طرح آقای کروبی در طرح وزارت خانواده نیست، بلکه این طرح امتیازات برجسته ای مبتنی بر نقش محوری زن در خانواده دارد؛ مثلاً در طرح وزارت خانواده، بیمه کردن زنان خانه دار و پرداخت حقوق به آنان از باب حمایت یا منت دولت به آنان نیست؛ بلکه در قبال خدمتی است که زنان، برای استحکام خانواده، در طول عمر خود در خانه انجام می دهند؛ زن اسباب آرامش روحی و آسایش جسمی را برای همسر و دیگر اعضای خانواده فراهم می سازد و همچنین، در تربیت و مراقبت از فرزندان که سرمایه های آینده ایران هستند، همت می کند؛ بنابراین، هر چه دغدغه مالی آنان در حال حاضر و تأمین اجتماعی شان در آینده تضمین شود، با فراغت بیشتر و با عشق و علاقه ای که در هیچ سازمانی ابداً وجود ندارد، امور خانواده را مدیریت می کند.
ضمن این که بسیاری از زنان شاغل، تنها به دلیل نیاز مالی، در شرایط سخت و بدون بیمه مشغول به کارند که اگر در چارچوب خانواده این دو نیاز اساسی آنان تأمین شود، خانه داری و تعلیم و تربیت فرزند خود را با هیچ شغلی عوض نمی کنند؛ لذا از نظر کمک به اشتغال جوانان نیز طرح وزارت خانواده ظرفیت های بالقوه ای در خود دارد.
در طرح وزارت خانواده (بنا بر آموزه ای از خواجه نصیرالدین توسی) پرداخت حقوق در قبال کاری است که زنان در خانه انجام می دهند و انجام هر چه بهتر آن به نفع همه جامعه است؛ یعنی به زن خانواده تحت پوشش این طرح، آموزش داده می شود تا با مدیران مدارس برای تحصیل بهتر فرزندانشان تا مقطع دیپلم همکاری کنند؛ توصیه های وزارت بهداشت و درمان را برای واکسیناسیون کودکان و دیگر اعضای خانواده عملی کنند؛ در پیشگیری از گرایش نوجوانان به اعتیاد با مراکز مربوط همکاری کنند و …؛ بنابراین، طرح 50 هزار تومانی آقای کروبی را با این طرح اصلاً قابل مقایسه نمی دانم.
عصر ایران: از نظر ساختار سازمانی، آیا ایجاد وزارتخانه جدید را با سیاست های جاری برای کاهش حجم دولت متناقض نمی دانید؟ چه راهکارهایی برای ایجاد آن اندیشیده اید؟
رمضانی خردمردی: ایجاد وزارتخانه جدیدی به نام وزارت خانواده، گزینه مورد بررسی در طرح وزارت خانواده نیست که باعث افزایش حجم دولت شود. هم اکنون سازمان ها و نهادهای دولتی زیادی در ارتباط با خانواده های متنوع ایرانی فعالند که می توان با سمت دهی فعالیت آنان به محوری به نام زن خانواده، هم امور اقتصادی و اجتماعی خانواده ها را بهتر ساماندهی کرد و هم بنا بر پیش بینی ما، بخشی از حجم دولت را کاهش داد.
عصر ایران: به عنوان سؤال پایانی، در انتخابات 24 اسفند اقبال مردم را نسبت به طرح های ائتلاف خود چگونه دیده اید و چه جایگاهی برای کاندیداهای عضو ائتلاف، بويژه در حوزه انتخابی تهران پیش بینی می کنید؟
لینک خبر: عصر ایران [1]